Onze kinderen en Frans

Vanaf september gaan onze zoontjes Daan (7) en Tijl (5) in Arlon naar school. Je leest het goed: in het Frans! Terwijl ze voordien in Antwerpen in het Nederlands naar school gingen. Daarom gaan ze deze maand op dagkamp bij BDK in Arlon bij wijze van taalbad. Nu maar hopen dat ze (een beetje) Frans kunnen aan het einde van de zomer.

Hoe we ook geprobeerd hebben om Daan en Tijl het afgelopen jaar al wat Frans bij de leren, veel verder dan “Bonnjourrr!”, “Com-ment ça va?” en “Jemappelle …” – met een sappig Vlaams accent – komen onze jongens nog niet. Het ‘taalbad’ komt dus niets te vroeg. We zijn dan ook ontzettend zenuwachtig als we hen afzetten de eerste dag. Gelukkig is de leiding ‘s avonds ontzettend positief. Ook de jongens vonden het ge-wel-dig op kamp. Hun grootste teleurstelling na dag 1: dat ze niet op het springkasteel mochten… Oef!

Wat vooraf ging…

We hebben het afgelopen jaar de jongens op verschillende manieren in contact gebracht met het Frans. Zo ging Daan vorige zomer al een weekje op taalkamp bij Taalplus en volgde hij er pre-corona een uur les per week op zaterdag. Ze keken zoveel mogelijk Netflix in het Frans en oefenden volop op aantal (aangekochte) appjes. We lazen ook regelmatig samen boekjes. Op die manier leerden ze al wel enkele woordjes kennen. Maar écht spreken was er begin juli nog niet bij.

En nu?

Intussen zijn de jongens aan hun derde kampweekje bezig. Aan enthousiasme is er gelukkig nog steeds geen gebrek. De kampjes zijn dan ook echt leuk en de kampleiding doet hun uiterste best om onze jongens welkom te doen voelen. Zo mochten ze tijdens hun eerste kampweek tegen één leidster Nederlands spreken, zij sprak dan terug in het Frans. Vaak gebruikt de leiding ook gebaren om duidelijk te maken wat ze moeten doen. Deze en vorige week zorgden ze er zelfs voor dat er telkens een tweetalig kindje in hun bubbel zit. 

Het resultaat is dat Daan al een pak meer Frans verstaat sinds de start van de zomer. Ook al kan hij het vaak niet benoemen, hij begrijpt wel wat er gezegd wordt. Ook de kampleidster merkte op dat hij ontzettend vooruit gegaan is op twee weken tijd. Spreken blijkt nog altijd niet evident. Daarvoor moet Daan nog net iets meer durven en losbol Tijl vooral ook willen (en niet altijd op zijn broer leunen ;-)).