De kikkerprins

Heel lang geleden, in een land hier ver weg vandaan, woonde er een koning met zijn drie dochters. Het slot van de koning, stond vlak naast een groot bos. Elke dag ging de jongste dochter spelen in het bos. Als het heel warm was, trok ze naar de waterput. Daar was het heerlijk koel. Ze nam haar bal mee. Geen gewone bal, zoals wij hebben. Nee, de prinses had een bal van goud!  Ze speelde graag met haar bal en kon zelf enkele truukjes: omhoog gooien en weer opvangen, maar eerst twee toertjes draaien,…  Zo dicht bij het water met de bal spelen was natuurlijk niet heel erg slim van de prinses. 

Op een dag liep het dan ook verkeerd af. De prinses ving de bal niet op tijd op en hij viel in het water. Ze begon te wenen. De waterput was zo diep dat ze de bal er niet zelf kon uitvissen. Ze was zeker dat ze haar mooie bal voor altijd kwijt was. Ze huilde zo hard en zo lang, dat de blaadjes aan de bomen rondom begonnen te ritselen. Het water begon te rimpelen. Plots stak er kikker zijn dikke kop boven het water uit. Hij zei: “Wat zit je daar nu zo te jammeren? Staat het paleis misschien in brand?”

Het meisje keek op. Ze zag de kikker zitten. “Oh jij bent het, oude kwaker. Nee, het paleis staat niet in brand. Maar mijn mooie bal is in het water gevallen.”

“Daar moet je toch niet om huilen. Ik zal wel even naar beneden duiken en de bal voor je opvissen. Wat krijg ik als beloning?” 
“Oh alles wat je maar wilt.” zei het meisje. “Mijn gouden kroontje?” Ze nam haar kroon van haar hoofd en stak hem uit. 
“Wat moet ik nu met een kroon?” vroeg de kikker.
“Wil je liever juwelen? Kleren? Een koets met twee paarden ervoor?”
De kikker begon te lachen. “Ik zie mij al zitten. Een kikker op een koets!” schaterde hij. Hij schudde zijn kop. “Daar heb ik ook niets aan. En je kleren? Die zouden alleen maar nat worden.”
“Maar wat wil je dan?” vroeg het meisje wanhopig. Ze had de kikker alles aangeboden wat ze had.
“Ik wil je vriendje zijn.” antwoordde de kikker. “Ik wil dat je met me speelt. En dat ik net als jou van een gouden bordje mag eten. Oh en uit een gouden beker mag drinken.”

“Goed,” zei het meisje. Ze wilde hem alles geven, zolang ze haar bal maar terug kreeg. De kikker dook onder water

Maar bedacht ze: “Hoe kan ik nu onafscheidelijke vriendjes zijn met een kikker? Denkt die kikker nu echt dat dat zal mogen?”

Een minuut later, kwam de kikker boven water. In zijn bek hield hij de gouden bal. Hij zwom naar de kant en liet de bal in de uitgestoken hand van het meisje vallen. Het meisje sprong meteen op en rende weg. “Hé waar loop je nu naartoe? Wacht op mij!” riep de kikker.

Maar ze deed alsof ze hem niet hoorde. Misschien hoorde ze hem ook echt niet. Misschien waren kleine prinsesjes wel vergeetachtiger dan gewone meisjes. En was ze haar belofte aan de kikker echt al vergeten.

De volgende dag zat het meisje samen met haar zussen te eten. Plots hoorde ze geluid op de trap: “Klits, Klats!” en nog eens “Klits klats.”. Het was de kikker, die de treden van de trap opwipte. Hij sprong verder richting de deur van de koninklijke eetzaal. Met een van zijn pootjes tikte hij op de deur. 

Tik tik tik

Hij had een heel klein pootje. Maar binnen hoorden ze de klopjes alsof ze heel erg luid waren. Zoiets: Bonk bonk bonk. Toen hoorden ze een kwakerig stemmetje: “Hé prinsesje, doe eens open alsjeblieft!” Eén van de dienaars deed de deur open. Hij sloot ze meteen weer. Want hij zàg niets. Hij zag niets, maar hij had natuurlijk niet naar de grond gekeken. 

De kikker klopte opnieuw op de deur. Dan vroeg hij: “Wil het jongste prinsesje even open doen alsjeblieft?” Het meisje stond op. Ze opende de deur en deed ze meteen weer toe. Ze had wél gezien wie er geklopt had. Maar ze durfde niets te zeggen. De koningin zag meteen aan haar gezichtje dat er iets was. “Waarom ben je zo bang lieve schat?” vroeg de koningin.
“Zit er soms een menseneter achter die deur?” lachte de koning?
“Nee,” antwoorde het prinsesje. “Er zit een kikker.”
“Een kikker?!” riepen haar zuster verschrikt uit.
“Waarom is die kikker hier?” vroeg de koning. Intussen klom de koningin op een stoel. Ze was heel bang van kikkers.

Het prinsesje vertelde aan haar vader wat er de vorige dag gebeurd was. Hoe ze haar bal in het water had laten vallen. Hoe de kikker hem wilde halen. En dat ze hem beloofd had zijn vriendinnetje te zijn. “Hazo zei de koning.” Ik begrijp er niets van. Hoe kan een kikker nu praten? Maar als een echte prinses moet jij je woord houden. Je moet doen wat je beloofd hebt. Dus, dochter, sta op en laat je vriend binnen.”

Het prinsesje luisterde. Ze wandelde naar de deur en deed ze open. De kikker wipte naar binnen. Sprong op haar stoel en zo op tafel. Hij begon meteen mee van haar bordje te eten. De prinses nam nog een paar kleine hapjes. Maar hoe kon ze nu eten? Met een kikker die voor haar neus luid zat te smakken?  smak smak smak

De kikker vond de koninklijke kost heel erg lekker. “Hmmmmm smak smak smak veel lekkerder smak smak dan eendenkroos en vliegen.” zei hij tevreden. Toen het laatste hapje op was, zei hij: “Zo, nu zou ik graag willen gaan slapen. Pfffffff ik ben moe van de tocht naar het paleis. Ik zou graag een dutje doen. Krijg ik een bedje in jouw kamer lieve prinses?”

Het meisje bewoog niet. Maar de koning keek haar heel streng aan. “Een prinses houdt altijd haar woord.”Het meisje begon te huilen. “Maar ik wil hem niet in mijn kamer. Kijk toch! Hij is glibberig en koud en nat en vies en…”

“En jij doet precies wat je hem beloofd hebt,” zei de koning. Deze kikker heeft je geholpen toen jij hem nodig had. Dus nu hou jij je aan je woord. Je mag hem niet in de steek laten. Ook niet omdat hij een kikker is. Daar had je maar eerder aan moeten denken.”

Haar vader had gelijk natuurlijk… Het meisje nam de kikker op en droeg hem naar haar slaapkamer. Daar zette ze hem snel neer. Ze trok haar nachtkleedje aan, poetste haar tanden en kamde haar haren. Als ze klaar was, kroop ze onder de dekens. “Waar moet ik nu slapen?” vroeg de kikker. De prinses nam een kussen en maakte een bedje voor de kikker. “Krijg ik nog een nachtzoen?” vroeg de kikker.

Ze kon de kikker naar buiten gooien! Vriendjes zijn vond ze best ok, maar een kus geven?!” Het prinsesje sloot haar ogen en boog voorover. Voorzichtig gaf ze de kikker een kus op zijn gladde kop. Ze deed haar ogen open. En sloot ze heel snel weer. De kikker was weg. Maar… Ze kon haar ogen niet geloven. Op het kussen, op het voeteneinde, zat… een jongen?

De jongen jongen lachte naar haar. Hij zag er wel vriendelijk uit en was gekleed als een prins. De prins vertelde haar wat er gebeurd was: Een heks had hem betoverd. Ze had hem in een kikker veranderd en in het bos achter gelaten. Alleen een echte prinses, kon de betovering verbreken. Maar eerst moest hij vriendjes met haar worden.

Vanaf dan waren de prins en de prinses onafscheidelijk. Later trouwden ze. De toekomstige koningin vertrok mee als zijn vrouw naar zijn land. In de tuin van hun nieuwe kasteel, lag een hele mooie vijver. Ze zorgden ervoor dat geen enkele kikker ook maar iets te kort kwam.

En toen kwam er een varkentje met een hele lange snuit en het verhaaltje is uit.